Joris werkt het liefst vanuit rust en aandacht. Dan zie je wie iemand is en komt een verhaal echt tot leven. Voor hem is film een manier om dicht bij mensen te komen en om verhalen met meerdere lagen weer menselijk en begrijpelijk te maken.
Zijn blik is gevormd door zijn jarenlange achtergrond in fotografie. Op jonge leeftijd ontdekte hij dat beeld voor hem een soort speeltuin was, een plek vol mogelijkheden en ontmoetingen. Die nieuwsgierigheid is altijd gebleven: naar mensen, naar hun verhalen en naar wat er onder het oppervlak schuilgaat. Na zijn studie aan de Academie voor Fotografie en jaren als assistent leerde hij hoe beeld werkt, hoe licht valt en hoe je ergens echt aanwezig bent. Later kwam film daarbij, als een vanzelfsprekende uitbreiding van die manier van kijken.
Wat hem drijft is nieuwsgierigheid naar hoe mensen leven, denken, twijfelen en veranderen. Hij kijkt liever dan dat hij invult. Hij laat verschillende stemmen naast elkaar bestaan, omdat geen verhaal in één lijn te vangen is. Soms staan mensen tegenover elkaar, soms lopen verhalen door elkaar heen en in film kun je dat zichtbaar maken zonder het te hoeven oplossen.
Joris is geen maker die alles van bovenaf bepaalt. Hij voelt zich onderdeel van een groter proces waarin hij vooral kijkt, filmt, voelt en zoekt naar de momenten die iets openbreken. Mooie beelden, stilte, muziek en ritme kunnen mensen raken en even laten landen in een wereld die vaak veel te snel gaat. Film kan een verstilling creëren waarin mensen elkaar weer kunnen zien.
Voor Joris is film niet iets groots, maar iets menselijks: een manier om een klein stukje begrip te creëren. Een plek waar verhalen even mogen ademen.